ผู้กำกับอุ้มนักแสดงตัวน้อยไปที่โซฟาสีกรม
โดยป้อนจูบให้ไม่ขาดสาย ก่อนจะดึงกางเกงของคนตรงหน้าลงแล้วรีบครอบครองส่วนนั้นด้วยริมฝีปากอุ่นทันที
“อ๊ะ..คุณ…คะ..วานลิน”
ความรู้สึกกระสันแล่นจี๊ด
เมื่อควานลินใช้ลิ้นดุนดันส่วนหัวจนร่างเล็กหน้าขึ้นสี
จะอายมันก็อายแต่ความอยากที่มากกว่านั้นทำลายความอายไปซะปลิดทิ้ง
“ดี..แบบนั้นแหละ ครางดังๆซอนโฮ”
“อื้อ…อ๊ะ คุณควานลินอาาา…อ๊ะ อ๊ะ อื้อ มะ…ไม่ไหว” ร่างเล็กครางกระเส่า
เมื่อคนตัวโตกว่าไล้ลิ้นไปยังสุดโคนแล้วสารวนอยู่แถวๆส่วนหัวอยู่นาน
ไม่ยอมอมมันเข้าไปซักที
ไม่ไหวแล้ว…
ในที่สุดควานลินก็เลิกแกล้งอีกฝ่ายแล้วครอบครองส่วนนั้นเข้าปากอย่างชำนาญ
ริมฝีปากหนาครอบงำจนสุดโคนช้าๆแล้วค่อยๆขยับเข้าออก
ร่างเล็กที่ครางกระเส่าโดยไม่เกรงกลัวคนข้างนอกได้ยินก็สวนสะโพกอย่างลืมตัว ก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
จนร่างเล็กกรีดร้องออกมาอย่างกระสัน จนกระทั่งน้ำรักสีขุ่นก็พุ่งออกมาโดยควานลินก็เก็บเกี่ยวจนหมดไม่นึกรังเกียจ
แล้วดูดดึงส่วนหัวแรงๆเป็นการแกล้งไปที
ซอนโฮหน้าแดงแจ๋เมื่อร้องห้ามคนตัวสูงไม่ทัน
ควานลินที่เก็บเกี่ยวน้ำรักตนก็ช้อนตาขึ้นมามองไปด้วยจนทำเอาซอนโฮหน้าขึ้นสี
คนตัวสูงจับขาเรียวขาวตั้งทันทีแล้วสอดใส่นิ้วเรียวไปยังช่องทางสีหวาน
ซอนโฮหน้าเหยเกเมื่อมีวัตถุประหลาดบุกรุกเข้ามาหลังจากความรู้สึกนี้ห่างหายไปนาน
จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วเมื่อร่างกายคนตัวเล็กปรับตัวได้ง่าย เลยไม่ยากที่จะปรับเปลี่ยนเป็นเป็นสามนิ้ว
สี่นิ้วแล้วขยับเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ อ๊ะ อึกมัน.. คุณควานลิน…”
ควานลินดึงนิ้วเรียวของตนออกจากช่องทาง
จนซอนโฮต้องขมวดคิ้วให้กับอารมณ์ที่ค้างคา
ควานลินที่ยิ้มเยาะเมื่อแกล้งคนตรงหน้าสำเร็จ
บัดนี้กลับทำหน้าขอร้องเว้าวอนเขาจนหน้าจับมากระแทกให้รู้แล้วรู้รอด
“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“คุณควานลิน..อึก”
ร่างเล็กที่นั่งชันเข่าก้มมองส่วนนั้นของตนเองที่ขมิบตอดรัดเพื่อบ่งบอกว่าต้องการให้ความเป็นควานลินเข้ามาในตัวเองขนาดไหน
คนตัวสูงมองเด็กข้างหน้าอย่างพอใจ แบบนี้สิเขาเรียกว่าหนังสดของจริง..
“นายก็ทำเองสิ”
ควานลินพูดจบ
ร่างเล็กก็ส่งนิ้วเรียวเข้าไปในตัวเองทีละนิ้วๆแล้วขยับเข้าออกช้าๆ มืออีกข้างที่ว่างก็บีบคลึงยอดอกระบายอารมณ์
ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกกับภาพตรงหน้า
เสียงหวานครางกระเส่าฟังไม่เป็นศัพท์ตามความรุนแรงของนิ้วเล็กที่ขยับเข้าออกไปด้วย
“อ๊า
อาา คุณควานลิน..ผมมัน…อ๊ะๆ”
ร่างสูงกัดฟันกรอดเมื่อรู้สึกปวดหนึบที่ส่วนล่างของตน
แต่ก็ต้องกัดฟันดูคนตรงหน้าที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป
พรึ่บ
ซอนโฮผลักคุณผู้กำกับนอนราบบนโซฟาแล้วขึ้นคร่อมทับ
ถูสะโพกกลมมนไปมาตรงส่วนที่แข็งขืนของคนตรงหน้า เชิดหน้าครางออกมาอย่างอัดอั้น
ร่างสูงเริ่มเหงื่อซึมตามขมับเมื่อถูกคนตรงหน้าเล้าโลมแบบนี้
สองมือก็ประครองสะโพกขาวเพื่อให้ทรงตัวได้ง่ายๆ
โดยที่มีคนตัวเล็กคอยยั่วเขาอยู่ไม่ห่าง
“แบบนี้นี่ผ่านมั้ยครับ?”
“หึ ของจริงเป็นแบบนี้ต่างหาก”
ควานลินพูดแค่นั้นก่อนจะพลิกอีกคนลงไปนอนแล้วขึ้นคร่อมทับ
รูดซิบกางเกงอย่างรวดเร็วจนแก่นกายดีดผึงอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นขนาดของมันที่ใหญ่กว่าที่คิด
“คือ..”
“จะเปลี่ยนใจ?”
“คือมัน..”
ยังไม่ทันพูดจบดี
ร่างสูงก็จับเรียวขาสวยอ้าออกแล้วยัดความใหญ่โตเข้าไปทันที
จนคนตัวเล็กใต้ร่างกรีดร้องออกมา
ก้มลงไปจูบตามขมับเพื่อปลอบใจคนตัวเล็กแล้วเลื่อนไปประกบริมฝีปากเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
ลิ้นเรียวเกี่ยวตระหวัดไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร
มือก็เค้นขยำสะโพกนิ่มเพื่อระบายอารมณ์ใครออกมา
“อ๊ะ
อ๊ะ อย่าพึ่งมัน..อ๊ะ!”
ร่างเล็กร้องออกมาเมื่อคนตัวสูงเริ่มขยับทั้งๆที่ยังไม่เข้าที่เข้าทางดี
ควานลินขยับช้าๆเนื่องจากผนังอุ่นตอดรัดแน่นจนต้องกัดฟันกรอด ซอนโฮพยักหน้าน้อยๆเป็นสัญญาณอันดีว่าร่างกายเริ่มคุ้นชินแล้ว
ร่างสูงขยับสะโพกเร็วขึ้น จนคนใต้ร่างครางออกมาไม่เป็นภาษา
ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้นกับความเสียวซ่านที่แล่นอยู่ในตัว
มือหนาที่ว่างก็บีบเค้นสะโพกกลมอย่างมันมือ เมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝันคนตัวสูงเร่งจังหวะซอยสะโพกถี่ขึ้นก่อนจะดันเข้าไปจนสุดแล้วปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาจนล้นออกมาจากช่องทางสีสวย
กลับไปอ่านต่อได้ที่ >> https://writer.dek-d.com/tooneitai/writer/viewlongc.php?id=1693901&chapter=14
